Jennifer kijkt me bedenkelijk aan. Ze weet dat ze op een tweesprong staat. Óf ze durft definitief te kiezen voor een nieuwe start, of ze blijft toch pleasen, waar ze juist zo graag vanaf wil. Pleasen is vijfentwintig jaar lang haar overlevingsstrategie geweest. Ze weet hoe het is ontstaan, hoe het wordt opgeroepen, waar ze het voelt in haar lichaam, wat het tot nu toe in stand heeft gehouden én hoe ze kan zorgen dat ze het niet meer doet. Nu de uitvoering nog.

Weg-van-de-pijn
De laatste horde die ze moet nemen, is de neiging van haar onderbewuste om risico’s te mijden. Geloven dat ze echt kan veranderen is een risico, want stel dat het mislukt, wat dan? Deze nare ervaring wil je onderbewuste je besparen, en daarom wordt je weg-van-de-pijnmechanisme actief. Het principe van dit mechanisme is:

Geen pijn (niet alleen fysieke, maar ook emotionele) voelen maar plezier, en als dat niet kan, dan in ieder geval minder pijn.

Stel je voor dat je altijd last van iets hebt gehad, en ineens is er uitzicht op een leven zonder dat iets. Je hart springt op van vreugde, maar dan denk je: ‘dat gaat bij mij toch niet werken’. Met die gedachte vermijd je het risico dat het niet gaat lukken, door er simpelweg al van uit te gaan dat het niet gaat lukken. Dat is minder pijnlijk dan mee te maken hoe je hoop misschien finaal de grond in wordt geboord. Op die manier heb je er belang bij om vast te houden aan de status quo, hoe graag je het ook anders wil.

Teams
Ditzelfde verschijnsel zie je ook in teams. Mensen hebben leidinggevenden zien komen en gaan, beloften horen maken en gebroken zien worden. Ze zijn teleurgesteld en durven niet meer te vertrouwen. Waarom zou deze leidinggevende anders zijn? Waarom zou dit veranderingsproces wel lukken? Stel dat ze ondanks hun vroegere ervaringen zouden investeren in het nieuwe, en het zou weer niet lukken, dan zouden ze voor gek staan! Dat willen ze vermijden, en dus kunnen ze maar beter vasthouden aan het oude. Liever dan die teleurstelling te voelen, gaan ze er bij voorbaat vanuit dat het toch wel weer niks zal worden. Weg-van-de-pijn.

Moed
Daarom is voor veranderen moed nodig. Moed is de bereidheid om het risico op pijn te lopen. Moed is de manier om je weg-van-de-pijn mechanisme te overtroeven. Jennifer heeft die moed vergaard.

• De eerste stap was; het effect van het weg-van-de-pijn mechanisme doorzien. Toen ze begreep hoe dat mechanisme haar wegleidde van het uitkomen van haar wens, besloot ze dat ze zich hierdoor niet wilde laten leiden.
• Toen stelde ze zich voor hoe ze op het eind van haar leven terug zou kijken op dit moment. Het leek haar vreselijk als ze achteraf zou moeten constateren dat ze haar kans op een ander leven had gemist. Dat ging ze niet laten gebeuren.
• Daarna formuleerde ze een geïnspireerd doel: ze visualiseerde hoe zij zou zijn en hoe haar leven eruit zou zien als ze niet meer zou pleasen. Ze vertelde zichzelf het verhaal van haar eigen leven, en zag zichzelf voor zich als de held in haar eigen verhaal. De held die de verandering daadwerkelijk tot stand had gebracht, ondanks het risico.

Ik zag de kracht in haar groeien terwijl ze hiermee bezig was. De laatste horde was genomen; het was Jennifer gelukt om definitief afscheid te nemen van het pleasen. Ze straalde en ze was apetrots. Ze wist nu dat het ging lukken, sterker nog; het was al gelukt.

En jij?
Durf jij de held van je eigen verhaal te zijn? Elk moment is een geschikt moment om te gaan voor moed. Dat geldt zowel voor jou als voor het team waar je deel van uitmaakt. Wil je dat ik meekijk? Mail marije@warm.co.nl of bel 06 – 21 85 61 31.