Ik (Marije) hoorde een verhaal, over een gemeente die aan het reorganiseren is. De teamleiders moeten solliciteren op hun eigen functies. In het nieuwe organisatiemodel zijn de helft minder teamleiderfuncties dan in het oude. Dus het is al duidelijk dat een aantal van de huidige teamleiders boventallig wordt, alleen nog niet wie.

Het eerste wat ik dacht toen ik dit verhaal hoorde was; die mensen zouden echt begeleiding moeten krijgen. Hoe om te gaan met de angst en onzekerheid die de situatie oproept, hoe om te gaan met de emoties die bij gezinsleden ontstaan, hoe te reageren op collega’s die erover beginnen, hoe zich voor te bereiden op het sollicitatiegesprek, hoe om te gaan met de geheimhouding die de organisatie misschien heeft opgelegd, enz.
(die begeleiding bieden wij overigens, maar dat valt even buiten de schrijflijn van dit blog).

Toen ik er nog verder over nadacht, realiseerde ik me hoe eenzaam die mensen zich moeten voelen. Ik ging me afvragen of er veel sprake zou zijn van eenzaamheid in organisaties. Dat kwam ook doordat ik had gelezen over het beleid van minister Hugo de Jonge op het gebied van maatschappelijke eenzaamheid.

Zie ik een trend dat de eenzaamheid in organisaties toeneemt? Ik zie het in veel teams waar ik mee werk, los van reorganisaties; iedereen werkt hard, in zijn eigen spoor, naast elkaar, maar niet of nauwelijks samen. Als er ruimte ontstaat om te investeren in de onderlinge verbinding, is de opluchting daarover bijna tastbaar. Het lijkt wel of mensen de weg naar elkaar niet meer vanzelf weten te vinden. En dat is nou precies waar WARM! zich voor inzet. Het is fijn om te werken in een organisatie waarin de mensen onderling verbonden zijn, juist omdat betere en mooiere resultaten daardoor gemakkelijker gehaald worden.

Zolang er organisaties zijn, zullen er veranderingen zijn. Wij geloven dat het voor de hele organisatie belangrijk is om die op een warme manier door te voeren, met meer aandacht voor de mensen die ermee te maken krijgen. En met oog voor onlosmakelijke bij-effecten, zoals eenzaamheid en onbegrip.