Zelf ben ik (Marije) in 1995 burn-out geweest. Ik wilde het ab-so-luut niet weten. De organisatie waar ik toen werkte, zette regelmatige kortdurende ziekmeldingen in als indicator voor een mogelijke burn-out. Ik had me drie keer in korte tijd een paar dagen ziek gemeld, en was daarna snel weer aan het werk gegaan. Dus ik kreeg een gesprek met de bedrijfsarts. Ik herinner me dat hij allerlei vragen stelde over hoe het met me ging, en dat ik alleen maar bezig was met de vraag: ‘hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg’. Ik had totaal niet in de gaten dat deze man het goed met me voor had. Ik schaamde me. En een paar maanden later was het alsnog raak. Burn-out. 

Ik heb nooit getwijfeld, mezelf nooit vragen gesteld. Ik was voor mezelf op de vlucht. Twijfel jij wél eens?

Misschien stel je jezelf deze vragen

• zou ik nou op een burn-out afstevenen, of zou het wel meevallen?
• wat zouden ze van me denken als ik vertel dat ik het niet red?
• waarom slaap ik de laatste tijd zo slecht?
• om hulp vragen betekent toch dat ik faal?

Herken je deze gedachten

• Anderen hebben het nog veel drukker dan ik
• Misschien stel ik me gewoon aan, vandaag gaat het eigenlijk wel weer
• Als ik gewoon nog even extra mijn schouders eronder zet, dan komt het wel goed

Als je deze vragen en gedachten in jezelf toelaat, dan ben je op de goede weg! Je erkent dat er mogelijk iets gaande is dat om actie van jouw kant vraagt.
Wil je weten wat je kunt doen?
Lees dan het stappenplan ‘Burn-out voorkomen’ , gratis op te vragen via info@warm.co.nl