Voor jezelf opkomen
Kom jij regelmatig niet voor jezelf op wanneer het erop aan komt?
Daar is een naam voor: ‘aangeleerde hulpeloosheid’. Dat wil zeggen dat je afgeleerd hebt om oplossingsgerichte acties te ondernemen waarmee je jezelf helpt. De oorzaak daarvan is dat je in het verleden meermaals hebt ervaren dat je geen invloed hebt in (nare) situaties. Dat je die alleen maar kunt ondergaan. Je geheugen zit vol met bewijs dat het geen zin heeft om voor jezelf op te komen. Dat idee komt daarom niet meer in je op.
In feite gaat het om een conditionering. Dat weten is al de helft van je succes om die te doorbreken. Conditioneringen zijn te veranderen door in te zoomen op je bewustzijn van het huidige moment. Dat betekent dat je jezelf observeert om in contact te komen met je gedachten, gevoelens en lichamelijke sensaties in het nu. Daarmee doorbreek je de ‘trance’ die aangeleerde hulpeloosheid kenmerkt.
Verricht (eenvoudige) handelingen en zeg in gedachten steeds: ‘Ik kies nu zelf om …’.
Of: Ik ben vrij om …
- een glaasje water te nemen
- een wasje te draaien
- naar buiten te lopen
- op mijn telefoon te kijken
- rustig adem te halen
Aangeleerde hulpeloosheid betekent dat de vrijheid om te kiezen je destijds is afgenomen. Initiatief werd bestraft. Door steeds opnieuw het zinnetje ‘ik kies nu zelf …’ uit te spreken, doordring je je onderbewuste er langzaam van dat er nu wél keuzeruimte is.
Geef het even tijd. Hoe ouder de conditionering is, hoe dieper hij zit, hoe langer het duurt om hem te doorbreken.